Bennekomse SchaakVereniging

In alweer de 5e ronde van de KNSB competitie stond in Klasse 3B de derby tegen Wageningen op het programma. Een wedstrijd die zich kenmerkt door vriendschappelijke rivaliteit, waarin geen van beide teams elkaar iets wil toegeven. En zo geschiedde ook nu weer met de partij die de 4-4 op het bord bracht als passend, zij het voor de Bennekommers zuur, slot. Aangezien koploper Zevenaar wel won, is het gat nu drie punten en dat betekent dat BSV het kampioenschap niet meer in eigen hand heeft.

De wedstrijd begon goed. Sjoerd Meijer kwam op bord 6 al snel in een iets minder staand eindspel terecht, maar zijn tegenstander Frank Taylor vond remise goed genoeg. Rembrandt Bruil op speelde op bord 1 zijn vertrouwde spelletje en bouwde met kleine zetjes de druk op de zwarte stelling dusdanig op dat zijn tegenstander, Jethro Hartman, er niet meer uitkwam en zijn stelling zag imploderen. Martin Markering speelde op het laatste bord tegen Hans Dam, de speler met de hoogste rating in het Wageningse team. Twee jaar terug was Markering door Dam in een positioneel gevecht langzaam van het bord gedrukt, dus deze keer besloot Markering de zaken met g5 en g4 wat agressiever aan te pakken. Objectief misschien niet het beste, maar het werkte wel. Met f3 wilde Dam de een lastige loper verdrijven, maar het bleek de beslissende fout. Markering trok zich er niets van aan, bracht zijn dame naar de koningsvleugel en offerde vervolgens de aangevallen loper op f3. Het leverde eerst een dame en een paar zetten later de partij op.

2,5 – 0,5 na drie uur spelen en een betere stelling op verscheiden borden, dat zou kat in het bakkie moeten zijn, maar vervolgens ging het op verschillende borden mis. John Riksen speelde op bord 3 zijn bekende positionele spel waarin hij met subtiele zetten een groot voordeel op wist te bouwen. Een moment van complete schaakblindheid kostte fors materiaal en Riksen spartelde nog wel even tegen, maar was verder kansloos. Ook Diederic ’t Hooft zag op bord 7 een venijnige verdediging van Robin van Leerdam over het hoofd en kon het vervolgens met een kwaliteit minder niet meer bolwerken.

En toen was het dus weer gelijk en liep de spanning hoog op. Ed de Beule leek op bord 5 een kansrijke aanval te hebben tegen Kees Stap. Hij offerde een stuk, maar Stap wist de aanval grotendeels af te slaan en zelf tegen de zwarte koning ten strijde te trekken. Maar de Beule liet zich niet kennen en hield met een stuk minder verschillende dreigingen tegen de witte stelling in stand. Stap wist ze echter allemaal te neutraliseren en na een lange strijd moest de Beule de vlag strijken. Op bord 2 speelde Hotze Hofstra een erg ingewikkelde partij tegen oude bekende Clemens de Vos. Op het laatst was het een strijd van toren en paard van Hofstra tegen loper en 2 paarden van de Vos. Beide hadden ook wat pionnen, waarvan de a-pion van Hofstra de potentiële winnaar was als deze de tijd zou krijgen om te gaan lopen. Na heel veel en heel lang gemanoeuvreer, bleven er uiteindelijk twee vrijpionnen op a en b voor Hofstra over. Hoewel de twee paarden en de koning van de Vos nog allerlei trucjes in de stelling probeerde te brengen wist Hofstra uiteindelijk toch door te stomen naar de overkant.

Nog steeds gelijk en op bord 5 was Martijn Pauw nog bezig tegen Jef Verwoert. Pauw had de opening en het middenspel geweldig gespeeld. Een pion op c7 en een loper op b8 hadden de twee torens van Verwoert opgesloten en het was eigenlijk alleen wachten totdat Pauw met zijn a-pion de tocht naar a8 zou volbrengen. Helaas begon Pauw hier net op het verkeerde moment mee en moest toezien hoe Verwoert een pionnetje op f2 meesnoepte. Objectief was er nog niet zoveel aan de hand, maar het begon een beetje aan het vertrouwen van Pauw te knagen. Verwoert die nog steeds niets meer te verliezen had, want verloren stond hij nog immer, ging op avontuur met zijn h-pion. Pauw liet zich hier toch dusdanig van de wijs brengen dat hij wat ongelukkige keuzes maakte. En dat was precies genoeg voor Verwoert om zich aan de omsingeling van Pauw te ontworstelen en zelfs af te wikkelen naar een beter eindspel. Gelukkig waren de ongelijke lopers voor Pauw voldoende om nog remise te maken en daarmee in ieder geval één matchpunt veilig te stellen.

Al met al heeft BSV een goede eerste seizoenshelft gehad waar wel iets meer in had gezeten, maar waar nog niet alle kansen verkeken zijn.