Bennekomse SchaakVereniging

In de tweede ronde van de klasse 3C van de KNSB moesten de gasten van ver komen en misschien was dat de reden dat ze niet helemaal op volle oorlogssterkte waren. Niet dat er een zwak team was komen opdagen. Met drie spelers van boven de 2100 rating wachtten de Bennekommers een behoorlijke kluif. En dat bleek. Hoewel er kansen waren op wat meer voor BSV, was een punt voor de Limburgers niet gestolen.

Teamcaptain Ed de Beule had de opstelling enigszins door elkaar geschud, maar dat hadden de Limburgers ook gedaan, dus uiteindelijk was het redelijk evenwichtig. Martin Markering was deze keer heel snel klaar. Na 17 zetten op bord 5 bood zijn tegenstander Ronald Willen remise aan en de stelling was er niet naar om op winst te gaan spelen. Een gelijkwaardige remise dus. Niet veel later volgde Sjoerd Meijer op bord 3 tegen Ed Vos. Hoewel Meijer de hele partij lichte druk ondervond, maakte hij geen fouten en dan is remise een logisch resultaat. Daarna duurde het wat langer, maar ook Ed de Beule kon op Nord 8 tegen mede-captain een halfje bijschrijven. Dit ha wel wat voeten in de aarde. De Beule dacht de opening verkeerd aangepakt te hebben en kwam zwaar onder druk te staan. Alleen zijn stelling bleek van pantser en de tegenstander kwam er niet door. Achteraf vond ook Stockfish dat het nog best meeviel met de openingskeuze van de Beule. Gewoon 0.0 evaluatie, dus remise was een juiste uitkomst.

De partij van de dag werd gespeeld door John Riksen op bord 6 tegen Marcel Frenken. Zoals altijd zette Riksen de stukken eerst op de juiste velden en gaat het dan vaak subtiel, deze keer hanteerde hij het breekijzer op de koningsvleugel. Het koste Frenken zeeën van tijd zonder het juiste antwoord te vinden. Zoals wel vaker leidde het verdedigen op de koningsvleugel tot het verzwakken van de damevleugel. Daar kwam Riksen met de dame binnen, won een stuk en kon een punt bijschrijven. Minder fortuinlijk ging het kopman Rembrandt Bruil af. Hij speelde de opening en het middenspel weer zeer goed en leek met kleine middeltjes weer voordeel te halen. Toen hij echter afwikkelde naar een schijn baar goede stelling, greep hij mis. Zijn tegenstander kon de stelling overnemen, accepteerde wat onbelangrijke verzwakkingen op de koningsvleugel om optimaal te profiteren van die van Bruil op de damevleugel. Deze kon niets anders dan zijn paard op de onderste rij laten pennen en lijdzaam toe te zien hoe de witte b-pion naar voren marcheerde. Dat wachtte Bruil niet meer af en zo stond het weer gelijk.

Nieuweling Diederik ’t Hooft zorgde er voor dat Bennekom weer op de winst mocht hopen. Met een originele speelwijze van het Wolga-gambiet bezorgde hij Eugene Lenssen heel wat hoofdbrekens. Nadat deze misgreep en een kwaliteit verloor, rondde ’t Hooft het af met een mooie koningsaanval inclusief torenoffer. Helaas moest Martijn Pauw het op bord 2 niet veel later afleggen tegen de sterke Camiel Peerlings. Deze speelde een minder gebruikelijke variant in de opening, die Pauw wel kende, maar hem toch veel bedenktijd kostte. Peelings manoeuvreerde goed met lopers die over het bord regeerde en won zo een pion. Pauw had het hem daarna lastiger kunnen maken, maar mede door gebrek aan tijd was het daarna vrij snel gebeurd. Dat betekende alle ballen op Hotze Hofstra op bord 4 die tegen de sterkst Limburger Jozef Simenon speelde. Hofstra speelde sterk en won een pion. Simenon compliceerde, maar het leek er op dat Hofstra alles bij elkaar kon houden en met een vrije pluspion goede winstkansen had. Hofstra vertrouwde het echter niet want met een reuzenpaard voor de tegenstander en een opgesloten toren voor hem zelf, zaag hij toch teveel beren en bood remise aan. Omdat dit werd aangenomen kwam ook een remise als totaalscore op het bord 4-4.

Niet slecht, maar het had misschien nog beter gekund. Maar het punt was zeker ook onverdiend voor Zuid-Limburg, dus uiteindelijk moet BSV tevreden zijn met het punt.  Hiermee staat BSV gedeeld tweede en doet dus goed mee. Over een maand staat middenmoter UVS 2 op het programma.