Bennekomse SchaakVereniging

Na de zeperd tegen PION/Mook moesten de mannen van Ed de Beule zich in Nijmegen zien te herpakken tegen het tweede van UVS. De Beule had zichzelf non-playing captain gemaakt en dat pakte wonderwel uit. Met vier overwinningen, twee remises en één verliespartij kwam er een afgetekende 6-2 op het scorebord.

Als eerste was Martijn Bakker op klaar. Op bord 4  had op zet 8 hij al winnend voordeel kunnen halen, maar uit alle winnende zetten koos hij degene die dus niet won en zelfs zijn tegenstander de beste kansen gaf. Bakker speelde vanouds opportuun en nadat zijn tegenstander 3 a 4 kansen gemist op beduidend beter, werd het in de aanval met een mat fraai afgemaakt door Bakker. Hotze Hofstra op bord 2 had een partij met wisselende kansen. Hij offerde een kwaliteit, stond misschien beter, maar kon geen blijvend voordeel krijgen. Sterker nog zijn tegenstander kreeg de overhand, maar waar een computer het wel zou weten, zag zijn tegenstander het licht niet. Hofstra kreeg zo waar weer initiatief, beide partijen konden geen echte risico’s nemen met mat-trucjes over en weer en de zware stukken nog op het bord. Remise was geen onlogische uitkomst. 

Op bord 3 speelde John Riksen vanouds prima. Hij had  druk op centrum, kwam in een veel beter eindspel terecht en maakte dat vakkundig af. Op bord 1 speelde Rembrandt Bruil  zijn tegenstander in zijn bekende stijl positioneel helemaal weg. Toen er een wurggreepstelling ontstond, won Bruil materiaal en niet veel later de partij.

Sjoerd Meijer boekte op bord 8 een regelmatige overwinning. Hij kwam actief te staan met twee torens op de d-lijn en won daardoor een pion. Langzaam werd de stelling verbeterd en vrijpionnen gecreëerd. Daarna  was er geen houden meer aan. Martijn Pauw op bord 5 verdedigde goed in een eindspel met een pion minder. Toen zijn tegenstander met paard en pionnen op avontuur ging op de koningsvleugel sloeg Pauw hard terug op de damevleugel. Zijn loper hielp met het opruimen van wat pionnen aldaar en kon op het laatst meeverdedigen op de koningsvleugel. En op twee flanken spelen kan een paard niet en dus konden de pionnen van Pauw vrijelijk naar de overkant marcheren.

Diederick ’t Hooft offerde op bord 7  een kwaliteit in de opening en kreeg meer dan compensatie. Hij besloot voor een stelling te gaan waar hij een dame voor twee torens en een stuk had. Normaal geen goed verhouding, maar omdat de zwarte torens een paard niet echt mee deden waren er goede kansen voor ’t Hooft. Er liet hij echter de tegenstander glippen. Diens stukken kwamen los en ’t Hooft moest uiteindelijk vechten voor remise, hetgeen hij  vakbekwaam deed met zijn dame, die koning eeuwig schaak kon blijven geven. Martin Markering zat op bord 6 veruit het langst achter het bord in een partij met wisselende kansen. De opening was voor zijn tegenstander, maar die pakte het wat traag aan. Markering speelde zich onder de druk uit en bleef een in de opening geofferde pion voor. Met een mooi schijnoffer leek hij duidelijk voordeel te krijgen, maar even later miste hij een fraaie doorbraakzet van wit. Dat leverde een interessante stelling op waar wit een toren en een loper had tegen een paard en vier pionnen van zwart. Dat geeft nog wel eens kansen voor de pionnen, maar die waren in dit geval niet ver genoeg opgestoomd. Wit manoeuvreerde kundig, wist alle trucjes van zwart te omzeilen en na bijna vijf uur moest Markering de vlag strijken.

Dit alles leverde een mooie 6-2 winst op en Bennekom kan vanaf de derde plek  weer naar boven kijken. Op 25 november komt gedeeld-koploper Lonneker op bezoek en zal blijken of er echt om de bovenste plekken gestreden kan worden.