Bennekomse SchaakVereniging

Het tweede team was zwaar favoriet tegen de Toren uit Arnhem. daarom vond de teamleider het een goed moment om de jeugd en de ouderdom de kans te geven. Dat pakte niet helemaal goed uit, want met een 3,5 – 1,5 gingen de Arnhemmers goedgemutst weer huiswaarts.

Op bord 6 debuteerde Micheal Issa en die speelde een erg goede partij. Hij won een pion, zette de tegenstander onder druk en was goed op weg om dat extra mannetje naar de overkant te brengen. Eén moment van onoplettendheid kostte hem een stuk en zijn tegenstander kon ook gelijk de partij overnemen. Helaas geen punten voor Issa bij zijn debuut, maar het vertoonde spel smaakt naar meer. Op bord 4 zat de oudste BSV-er Joop de Bruin. Zijn tegenstander was zwaar onder de indruk van de 90 levensjaren tegenover hem. In de partij was daar echter niets van te merken. De Bruin wist in de opening met wit wel een pion te bemachtigen, maar zijn stukken waren niet heel actief. Toen de zwartspeler zijn h-pion naar de witte koning opmarcheerde, kon de Bruin niets anders dan deze ruilen en daarmee zijn koning aan een dodelijke combinatie van Dame, Toren en Loper blootstellen.

Dit alles speelde zich af lang nadat BSV de eerste nul al te pakken had. Hans van de Weteringh had niet zijn avond op bord 3. De opening een Siciliaanse Rosmolino lag hem niet en een onachtzaamheid veranderde zijn koningsstelling in chaos en kostte even later ook nog een kwaliteit. Zijn tegenstander deed er nog wat lang over, maar had er uiteindelijk geen enkele moeite mee deze vis op het droge te krijgen. Hiermee stond BSV met nog drie partijen te gaan al met 3-0 achter, maar op alle andere borden kon je zeggen dat de Bennekommers kansen of kansjes hadden.

Jaap van Donkelaar had op bord 5 een pion gewonnen, maar moest uiteindelijk bekennen dat hij zijn tegenstander een vesting op had laten bouwen waar niet doorheen te breken was. Op bord 2 had Teun Alting uiteindelijk ook niet veel bereikt evenals Jan Wouters op bord 1. Drie remises waren dus de enige eer die gered was.

In de interne werden drie partijen gespeeld. Nieuweling Sjoerd van de Veer kreeg deze keer niet de kans om zijn veelbelovende spel van de eerst twee avonden op het bord te toveren. Sjoerd de Rave greep hem bij de strot en toog met al zijn stukken vanaf het begin ten aanval. Deze druk leidde al snel tot materiaalverlies bij van de Veer en de Rave liet verder niet meer los. In de partij tussen Teunis Bunt en Chris Oosterwijk herhaalde ze een openingsvariant die tot een vlotte overwinning voor van oosterwijk had geleid. Deze keer deed Bunt het aanzienlijk beter. Hij lokte een wat paard naar voren, viel ondertussen in het centrum aan en uiteindelijk kon van Oosterwijk niet meer alle dreigingen tegelijk pareren. Een goede overwinning van Bunt.

De spectaculairste partij van de avond was die tussen René Bakker en Harry Verhoef waarbij het beste spel uiteindelijk heel schlemielig niet de winst opleverde. Bakker offerde, na een wederom goede opening, een pion en Verhoef dacht: ‘laat maar komen’. Er ontspon zich een tweesnijdend gevecht waar Bakker druk bleef houden op de koningsvleugel en Verhoef op de damevleugel aan de slag ging tegen de witte koning. Verhoef offerde een stuk en dacht dat hij binnen was. Offers hoef je echter niet aan te nemen en Bakker deed gewoon of zijn neus bloedde. Dat probeer ik dan nog maar een keer dacht Verhoef. Dit keer nam Bakker het stuk wel en dat had hij goed gezien. Vrij eenvoudig wist  hij het offer te weerleggen en in de laatste seconde deed hij de winnende zet. Er zit echter tijd tussen de zet doen en de klok indrukken en op het moment dat hij het laatste deed viel zijn vlag…. Een hele zure nul. Niet voor de eerste keer dit seizoen, maar deze deed wel heel zeer. Verhoef nam het punt enigszins beschaamd in ontvangst, maar omdat hij hiermee de nieuwe leider in de competitie is zal hij er niet lang wroeging over hebben,

En de stand in de interne