Bennekomse SchaakVereniging

Een enerverende start van de tweede competitiehelft bij schaakclub BSV Bennekom. En wel vanwege een aantal verrassingen. Een kleintje was het gemak waarmee Jaap van Donkelaar won van Gerard Bakker. En dan was er de remise waarin Hotze Tette Hofstra moest vluchten tegen Harry Verhoef.

Gerhard Bakker speelde met 1 g4 verschrikkelijk grof. Het is in deze opening altijd even afwachten voor wie het verschrikkelijk is. In dit geval werd het al snel duidelijk. Van Donkelaar sloeg de pion en toen de witte loper de diagonaal h1-a8 verliet, was de partij snel klaar. De toren op h1 kon geen kant meer op.

Spijt Bakker werd liefdevol uitgelachen door neef Martijn, maar die zou daar spijt van krijgen, maar daarover later meer.

De volgende verrassing viel dus in de partij Hotze Tette Hofstra tegen Harry Verhoef te noteren. Hofstra leek de opening veel beter te spelen, maar ergens ging het niet helemaal goed. Hij overzag dat zwart met de dame kon binnenvallen en zo’n beetje de hele stelling kon opeten . Daarna probeerde Hofstra nog van alles, maar moest uiteindelijk in remise berusten door zelf eeuwig schaak te geven.

Reguliere Intussen waren er wat meer reguliere uitslagen te noteren. Sjoerd de Rave had zijn dag niet en verloor kansloos van Hans van de Weteringh. Noël Bovens speelde een Caro-Kan, die Frans geworden was beter dan Teun Alting.

Jan Wouters was met Df5 en Pg5 te aanvalslustig tegen Teunis Bunt, die de aanval geduldig opving en uiteindelijk een cruciale pion overhield. Rene Bakker moest er even voor werken, maar wist uiteindelijk de vis tegen Joop de Bruin op het droge te krijgen.

Martijn Bakker leek ook op weg tegen Chris van Oosterwijk, om een iets betere stelling uit te bouwen naar een veel betere. Echter een logische loperzet, bleek het begin van het einde. Een duidelijke plusstelling werd ineens niet meer zo goed en toen Bakker ook nog eens de kwaliteit liet insluiten, was het snel gebeurd. Een daverende verrassing.

Geen jacht Misschien had er nog remise ingezeten door de pionnen op de damevleugel naar voren te gooien en dan, zoals Hofstra aangaf, op jacht te gaan naar de pionnen op de koningsvleugel, maar of dat ook echt zo was, is lang niet zeker.

Als een-na-de-laatste won Hans Gillet na taaie strijd van Jelle van den Berg. Martin Markering tenslotte wist in een gedegen partij van Garry Dinsbach te winnen. Hij ging om dubbelpionnen. Die van Markering bebleken winnend. Uiteindelijk won hij een stuk ten koste van twee pionnen, wat hem een paardeneindspel met een pion meer en superieure pionnenstructuur opleverde. Meer dan genoeg om het punt bij te schrijven.

Niet onschuldig De opening leek onschuldig, maar toen Garry de dame op b3 ruilde bleek de witte dubbelpion op de b-lijn van Martin veel sterker te zijn dan de zwarte dubbelpion op de f-lijn. Garry had het vast beter kunnen doen, maar Martin strafte een ietwat onnauwkeurige verdediging af door een loper voor drie pionnen te geven. Uiteindelijk won hij het stuk ten koste van twee pionnen terug wat hem een paardeneindspel met een pion meer en superieure pionnenstructuur opleverde. Meer dan genoeg om het punt bij te schrijven.

Met dank aan Martin Markering